تبعیض مسکن اجاره ای و تداوم آنکلاوهای قومی

ما یک آزمایش میدانی را انجام می دهیم تا نشان دهیم که تبعیض در بازار اجاره ، مانع قابل توجهی برای تحرک مسکونی مهاجران است و به تفکیک مسکونی قومی مشاهده شده در شهرهای بزرگ کمک می کند. ما از بستر اینترنتی برای شناسایی آپارتمان های اجاره خالی در مناطق مختلف دو شهر بزرگ اسپانیا ، مادرید و بارسلونا استفاده می کنیم. ما ایمیل هایی را ارسال می کنیم که علاقه به آپارتمان ها نشان می دهد و قومیت متقاضیان را با استفاده از نامهای بومی و خارجی نشان می دهد. ما می دانیم که ، مطابق با مطالعات قبلی ، مهاجران هنگام تلاش برای اجاره یک آپارتمان با یک درمان دیفرانسیل روبرو هستند. نتایج ما همچنین نشان می دهد که این درمان منفی با سهم مهاجران در منطقه بسیار متفاوت است. در محله هایی با حضور کمیاب مهاجران ، میزان پاسخگویی 30 درصد برای مهاجران نسبت به بومیان پایین تر است ، در حالی که با افزایش سهم مهاجرت ، این دیفرانسیل به سمت صفر فرو می رود. این شواهد نشان می دهد که شیوه های تبعیض آمیز ممکن است تفکیک مکانی گروه های اقلیت را زنده کند.

روی نسخه خطی کار می کنید؟

از رایج ترین اشتباهات خودداری کنید و نسخه خطی خود را برای ویراستاران ژورنال آماده کنید.

معرفی

به محض ورود به کشور جدید ، مهاجران غالباً در محله های جداگانه مستقر می شوند. شبکه های قومی برای یافتن شغل و تسهیل تنظیم در جامعه جدید مفید هستند (بارتل 1989 ؛ زاوودنی 1997 ؛ جاگر 2000 ؛ بائر و همکاران 2002 ، 2005). از آنجا که تازه واردان یا فرزندان آنها جذب می شوند - یک کار پایدار ، برخی از ثروت ها و خانواده های شکل را جمع می کنند - ممکن است آنها مایل باشند از محاصره قومی خارج شوند. یک آدرس متفاوت در یک محله کمتر تفکیک شده ممکن است نشان دهد که خانواده مهاجر از نظر اقتصادی و اجتماعی بهبود یافته است (لوگان و آلبا 1993 ؛ جنوبی و کراودر 1998 ؛ فونگ و ویلکز 1999 ؛ فریمن 2000). با این حال ، یک منظم تجربی تثبیت شده این است که مهاجران در جوامع پیشرفته تمایل دارند زندگی مکانی در شهرهای بزرگ متمرکز شوند. برای مثال در ایالات متحده و Musterd (2005) ، فیلیپس (1998) و بولت و ون کمپن (2010) برای اروپا ، به بارتل (1989) ، آلبا و نی (1997) ، بورجاس (1998) و فریمن (2002) مراجعه کنید.

متداول ترین تئوری ها برای توضیح شکل گیری انکلاوهای قومی مبتنی بر این واقعیت است که مهاجران زندگی در نزدیکی افراد با سلیقه مشابه را ترجیح می دهند و به همان زبان صحبت می کنند (کاتلر و همکاران 1999). از این رو ، غلظت مهاجران در مناطق خاص تقاضا است. با این حال ، همچنین پیشنهاد شده است که پاسخ رفتاری بومی به مهاجرت ممکن است به افزایش انکلاوهای قومی کمک کند (کارت و همکاران 2008 ؛ سایز و واچتر 2011). ادبیات دو مکانیسم اصلی را شناسایی کرده است. اول ، ممکن است بومیان مایل به انتقال به محلات تمام بومی و پرداخت حق بیمه برای جلوگیری از مهاجران (تبعیض غیرمتمرکز) باشند. دوم ، بومیان می توانند راه هایی برای محدود کردن موثر انتخاب مکان مهاجران به مناطق خاص (تبعیض متمرکز) پیدا کنند.

مطالعات متعددی میزان مهمی از تبعیض علیه اقلیت ها را در بازار مسکن اجاره ای ایالات متحده و اروپا ثبت کرده است. بیشتر این مطالعات آزمایش های میدانی را بر اساس برنامه های کتبی به آپارتمان های خالی انجام می دهند. به عنوان مثال ، Carpusor و Loges (2006) از طریق ایمیل در مورد آپارتمان های موجود در ایالات متحده از طریق ایمیل سؤال می کنند. آنها قومیت را از طریق نام های صدایی عربی ، آفریقایی-آمریکایی یا اروپایی نشان می دهند و می دانند که متقاضیان عرب و آفریقایی-آمریکایی پاسخ قابل توجهی کمتر از همتایان سفیدپوست خود دریافت می کنند. مطالعات مشابهی برای ایتالیا (بالدینی و فدرری 2011) ، سوئد (احمد و همارستدت 2008 ؛ احمد و همکاران 2010) و اسپانیا (بوش و همکاران 2010) انجام شده است. همه این مقالات میزان مهمی از تبعیض علیه گروه اقلیت را گزارش می کنند.

یافته مهم دیگر این است که تبعیض علیه مهاجران یا اقلیت های نژادی با کیفیت متقاضی کاهش نمی یابد. در بوش و همکاران.(2010) و احمد و همکاران.(2010) متقاضیان با پیشینه های قومی مختلف با وجود سیگنال دادن یک حرفه اشتغال مطلوب و پیشینه اقتصادی و اقتصادی ، نسبت به همتای بومی خود تبعیض قائل می شوند. این نتیجه نشان می دهد که تبعیض توسط ترجیحات بومیان (یعنی تبعیض مبتنی بر طعم) به جای عدم اطلاعات در مورد قابلیت اطمینان گروه اقلیت (یعنی تبعیض آماری) انجام می شود.

در مقاله حاضر بررسی شده است که آیا این شیوه های تبعیض آمیز به درجه بالای تفکیک مسکونی مشاهده شده در شهرهای بزرگ کمک می کند. شواهد موجود در مورد تنوع جغرافیایی تبعیض قومی نتایج متفاوتی ایجاد کرده است. برای ایالات متحده ، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد تبعیض علیه آمریکایی های آفریقایی تبار در محله هایی که 80 تا 95 ٪ سفیدپوستان دارند شدیدتر است (ینجر 1986 ؛ صفحه 1995 ؛ هانسون و هاولی 2011). در مقابل ، Auspurg و همکاران.(2011) دریافت که در آلمان تبعیض علیه متقاضیان ترکیه با نسبت خارجی های ساکن در این محله افزایش می یابد.

آزمایش ما در محلات مختلف دو شهر بزرگ اسپانیا (یعنی مادرید و بارسلونا) انجام می شود. اسپانیا کشوری با سابقه نسبتاً اخیر مهاجرت بین المللی است. تعداد ساکنان متولد خارج از کشور از 1 میلیون در سال 1996 به 6 میلیون در سال 2008 از کل جمعیت 46 میلیون نفر افزایش یافت. در حالی که به نظر می رسد تأثیر بازار کار این شوک عرضه ناچیز است ، قسمت مهاجرت ترکیب قومی شهرهای اسپانیا را تغییر شکل داده است. پاورقی 1 بوش و همکاران.(2010) میزان قابل توجهی از تبعیض در بازار اجاره اسپانیا را که عمدتاً ناشی از ترجیحات بومیان علیه مهاجران است ، ثبت کرده است. یکی دیگر از ویژگی های جمعیت بومی اسپانیا ، درجه پایین تحرک جغرافیایی آن است. پاورقی 2 در این زمینه ، شیوه های تبعیض آمیز می تواند برای محدود کردن گزینه های مکان مهاجران و در نتیجه حفظ ترکیب قومی مورد نظر محله مفید باشد.

سطح تفکیک در شهرهای اسپانیا پایین تر از ایالات متحده یا سایر کشورهای اروپای غربی و شمالی است ، اما با این که اقامت مهاجران در این کشور طولانی تر شده است ، تفکیک ناپدید نشده است. پاورقی 3 تفکیک قومی مسکونی یک پدیده پیچیده با ابعاد مختلف است که توسط باتری شاخص ها اندازه گیری می شود (مسی و دنتون 1988). در این مقاله ، تفکیک در سطح عمومی تعریف شده است ، به عنوان نمایندگی بیش از حد یک گروه خاص در برخی از مناطق یک شهر و بازنمایی آن در دیگران. ما با سهم ساکنان متولد خارجی با شهروندی اسپانیایی یا بدون تابعیت اسپانیایی ، نمایندگی بیش از حد مهاجران را در یک منطقه (یعنی محله یا پاورقی منطقه سرشماری 4) اندازه گیری می کنیم. پاورقی 5

برای جداسازی تأثیراتی که شیوه های تبعیض آمیز در تعیین مرتب سازی مسکونی دارند ، ما یک آزمایش میدانی را انجام می دهیم که در آن نامزدهای بومی و مهاجر برای آپارتمان های اجاره ای خالی اعلام شده در اینترنت اعمال می شوند. ما در برنامه های کاربردی از اسامی مراکش و اسپانیایی استفاده می کنیم تا قومیت نامزد را علامت گذاری کنیم. براساس ملیت ، بیشمار ترین گروه های مهاجران از رومانی (2 /14 ٪) ، مراکش (12. 7 ٪) ، اکوادور (7. 4 ٪) و کلمبیا (5. 2 ٪) تهیه می شوند. پاورقی 6 ما تجزیه و تحلیل خود را به مهاجران مراکش محدود می کنیم ، به عنوان نام آنها ، بر خلاف اکوادوریایی ها و رومانی ها ، به وضوح از بومیان قابل تشخیص است. ما سپس اختلافات نرخ پاسخ بین متقاضیان بومی و مراکش را در مناطقی با غلظت های مختلف مهاجران مقایسه می کنیم تا میزان تبعیض مسکن اجاره ای سدی برای روند جذب جغرافیایی را مشخص کنیم. نتایج ما از همبستگی منفی قابل توجهی بین سهم مهاجرت در یک محله خاص و میزان تبعیض علیه متقاضیان مراکش پرده برداشت. یعنی تبعیض علیه مهاجران به ویژه در مناطقی که مهاجران بسیار کمی هستند ، شدید است. به طور خاص ، میزان پاسخ به برنامه های امضا شده با نام صدای مراکش ، به طور متوسط 18 درصد پایین تر از مواردی است که توسط بومیان امضا شده است. با این حال ، در محله های بومیان این دیفرانسیل تا 30 درصد افزایش می یابد. از آنجا که سهم مهاجران باعث افزایش پوسیدگی درمان دیفرانسیل می شود. بر این اساس در جایی که این سهم حدود 30 ٪ باشد ، مهاجران 14 درصد کمتر از بومیان تماس می گیرند. نتایج مشابهی حاصل می شود که سهم همه مهاجران با سهم تنها مهاجران مراکش جایگزین می شود. ما همچنین نشان می دهیم که تغییر جغرافیایی تبعیض تحت تأثیر ویژگی های آپارتمان (یعنی قیمت یا ملیت مالک) یا متقاضیان (یعنی جنسیت یا شغل) تأثیر نمی گذارد ، و این دیدگاه را تقویت می کند که شیوه های تبعیض آمیز عمدتاً توسط نگرشهای منفی هدایت می شودبه سمت مهاجران و نه سایر دلایل اقتصادی. یافته های ما به شدت نشان می دهد که تبعیض انتخاب های مسکونی توسط مهاجران را محدود می کند و به حفظ ترکیب قومی مورد نظر محلات کمک می کند.

بقیه مقاله به شرح زیر سازماندهی شده است. بخش بعدی ویژگی های بازار مسکن و توزیع جغرافیایی مهاجران در اسپانیا را تشریح می کند. 3 تنظیمات آزمایشی، فرقه ها را شرح می دهد. 4 و 5 نتایج اصلی ما را مورد بحث قرار می دهد و برخی از نتایج در بخش دنبال می شود. 6.

مهاجرت به اسپانیا

اپیزود مهاجرت به اسپانیا در اواخر دهه 1990 آغاز شد. طی یک دوره 10 ساله، سهم جمعیت متولدین خارجی از 3 درصد در سال 1996 به 14 درصد در سال 2008 تغییر کرد. در نتیجه بحران مالی بین‌المللی که به شدت اسپانیا را تحت تأثیر قرار داده است، تعداد مهاجران از سال 2008 تقریباً ثابت مانده است. تا سال 2011 و از آن زمان به آرامی کاهش یافت. مهاجران 13 درصد از کل جمعیت را در ژانویه 2013 تشکیل می دهند. این جریان عظیم مهاجران ترکیب قومی کشور را تغییر داده است. پانوشت 7

مهاجران به طور نابرابر در سراسر اسپانیا توزیع شده اند. مناطقی در سواحل مدیترانه، جزایر قناری و بالئاریک و استان مادرید بیشترین مهاجرت را دریافت کرده‌اند. در سال 2008، این مناطق 53 درصد از جمعیت بومی اسپانیا و 75 درصد از جمعیت مهاجر را تشکیل می دهند (فرناندز-هورتاس موراگا و همکاران 2009). به نظر می رسد دلایل اقتصادی و اثرات شبکه مسئول این تمرکز منطقه ای باشد (فار و همکاران 2011؛ گونزالس و اورتگا 2013). مهاجران بیشتر در شهر هستند تا در مناطق روستایی و در داخل شهرها درجه تفکیک ناچیز نیست (فرناندز-هورتاس موراگا و همکاران 2009؛ Ballester and Vorsatz 2014).

این مقاله بر دو شهر بزرگ اسپانیا، مادرید و بارسلون تمرکز دارد. دلایل این انتخاب دو چیز است. اول، این دو شهر تنها دو شهر با بزرگی قابل مقایسه با سایر مطالعات بین المللی هستند (یعنی 3. 2 میلیون نفر در مادرید و 1. 6 میلیون در بارسلون در سال 2008). دوم، سهم مهاجران در هر شهر در سال 2008 حدود 20 درصد است که بسیار بالاتر از میانگین کشور 14 درصد است.

سطح تفکیک قومی مسکونی در اسپانیا کمتر از ایالات متحده و سایر کشورهای اروپای شمالی و غربی است و در طول دهه گذشته نسبتاً ثابت مانده است. در سطح ملی، تفکیک اندازه‌گیری شده با شاخص عدم تشابه کمی از 0. 41 به 0. 37 بین سال‌های 2001 و 2008 کاهش یافت. در شهرهای بزرگ، تفکیک بیشتر است اما الگوی مشابهی را نشان می‌دهد: شاخص عدم تشابه از 0. 55 به 0. 50 در بارسلونا و از 0. 450 به 0. 50 کاهش یافته است. در مادرید. علیرغم کاهش جزئی تفکیک، مهاجران تمایل دارند در مناطق خاصی در شهرها بیش از حد حضور داشته باشند. شکل 1 و 2 سهم مهاجران را در مناطق مختلف سرشماری در مادرید و بارسلونا برای سال 2008 نشان می دهد (جدول 6 و 7 را نیز در ضمیمه ببینید). پانوشت 8 به عنوان مثال، در مرکز شهر مادرید، سهم مهاجران در سال 2008 31 درصد بود، در حالی که این سهم در مناطق مسکونی واقع در شمال شهر کمتر از 15 درصد بود (شکل 1 را ببینید؛ جدول 6). تفاوت در تمرکز مهاجران در مناطق مختلف در بارسلونا آشکارتر است (شکل 2 را ببینید؛ جدول 7).